کشت بافت یک روش مهندسی ژنتیک است که از طریق آن یک سلول یا بافت گیاهی را جدا کرده و درون بستر مناسب قرار می‌دهند تا در اثر تغذیه و رشد در محیط کشت، یک گیاه کامل حاصل آید. کشت بافت گیاهی در سال ۱۹۰۲ براي اولين بار توسط هابرلنت در آکادمی علوم آلمان پیشنهاد گردید و با عنوان‌های کشت درون شیشه (Invitro)، کشت آزمایشگاهی و کشت استریل نامیده شد. به دلیل مزایای بسیار زیادی که کشت بافت دارد استفاده از آن در کشاورزی طی سال‌های اخیر رشد قابل‌توجهی داشته است. از جمله مزاياي كشت بافت مي‌توان به تکثیر سریع کلون‌ها، یکنواختی ژنتیکی، گزینش گیاهان با خصوصیات ویژه، حفظ گیاه مادری در شرایط مطلوب، کنترل شرایط فیزیکی محیط کشت و رشد، حفظ ژرم پلاسم گیاهان مختلف، تولید هیبریدهای ناسازگار با کشت جنین یا تخمک، تولید گیاهان هاپلوئید، تولید دائمی گیاهان در تمام فصول سال، تکثیر رویشی گیاهان سرسخت اشاره كرد.

آلوئه‌ورا: اين گياه از نظر اقتصادی و دارويي بسيار پراهميت است و به دليل تکثير طبيعي و سنتي بسيار کندي كه دارد نمي‌تواند نياز صنعت دارويي کشور را تامين کند. بنابراين برای تکثير سريع گياه آلوئه از روش ريزازديادی استفاده مي‌شود.

چاي: ريزازديادي اين گياه و توليد نهال‌هاي جوان براي جايگزين كردن سريعتر بوته‌هاي پير موجود در باغات چاي ايران بسيار ضروري است.

پالونيا: ریزازدیادی اين گیاه یک عامل ضروری برای جنگلداری کلون‌های پالونیا است و دارای مزایای زیادی درتولید نهال است.

فيساليس: خواص دارویی استثنایی میوه اين گياه موجب شده است که به صورت انبوه تولید و تکثیر شود. بنابراين ريزازديادي گياه فيساليس كه داراي میوه ارزشمند و دارای خواص مفید برای انسان است، ضرورت دارد.

دستاوردها

• ريزازديادي موفق و انتقال به گلخانه

کشت بافت فيساليس

کشت بافت پالونيا

کشت بافت چاي

کشت بافت آلوئه‌ورا