خشكي شايع‌ترين تنش محيطي است كه تقريباً موجب محدودیت توليد 25 درصد از زمين‌هاي جهان شده است و دومین عامل اصلی کاهش عملکرد بعد از عوامل بیماری‌زا است. بنابراین دستیابی به ارقام سازگار با شرایط دیم و جایگزین نمودن آنها با ارقام بومی و کم بازده و یا تولید گیاهان متحمل به خشکی از طریق روش‌های نوین ژنتیکی از محورهای اصلی در حوزه گیاهی در دنیا محسوب می‌شود. در این پروژه، ابتدا ژن‌های موثر در گیاه خلر با استفاده از روش زیست‌شناسی سامانه‌ای مورد ارزیابی قرار گرفته و مشخص شد که بیشترین عامل که در تنش خشکی در این گیاه نفش دارد، فاکتور رونویسی زینک فینگر است. در گام بعدی این ژن به درون گیاه انتقال یافت. به منظور بررسی نقش این فاکتور رونویسی در ژنوتیپ‌های حساس و مقاوم گیاه خلر، از دو روش سنجش گلخانه‌ای و مولکولی استفاده شد. آزمایش به صورت طرح کاملاً تصادفی در سه سطح عادی (آبیاری 100 درصد ظرفیت نگهداری آب خاک)، تنش ملایم (50 درصد) و تنش شدید (25 درصد) بر گیاه مقاوم، حساس و خلر حاوی ژن زینک فینگر انجام شد. در آزمایش گلخانه، فاکتورهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی (محتوای پرولین، کربوهیدرات‌های محلول، میزان کلروفیل، عملکرد علوفه، محتوای نسبی آب و میزان فعالیت آنزیم‌های اکسیداتیو) مورد بررسی قرار گرفت. همچنین بیان کمی ژن‌ از طریق Real-time PCR مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج این پروژه نشان می‌دهد که فاکتور رونویسی زینک فینگر نقش موثری در تعدیل تنش خشکی در گیاه خلر دارد.